یک داستان قدیمی
دبیرستان بودم که با اینرنت آشنا شدم. آشنایی که چندان هم بی خطر نبود. در طی سال های متعددی که در اینترنت ، این دنیای مجازی ، سپری کردم ، با نام کاربری های متفاوت حضورم رو گاهی معلوم و گاهی هم مخفی کردم. امروز بعضی اسمهای اینترنتی که می شنوم ، صدای نوستالوژی در ذهنم پژواک می شود.
اولین mail که ساختم ، البته تا جایی که می تونم بیاد بیاورم ، soq_love@yahoo.com ، و این اولین گام برای برقراری ارتباط با دنیای مجازی. در ادامه با سایتهایی آشنا شدم مانند coob.com که همین چند وقت پیش یکی از ID های 6 ساله ام رو حذف کردم. البته هنوز یه ID دیگه که با عمری حدود 7 سال هم دارم. که همین امشب اون هم حذف (غیر فعال) شد.به هر حال مدت زمان زیادی بود که در این سایت عضو بودم .
البته امروز اولین وبلاگی (lilufar.blogfa.com) که سال ها قبل درست کرده بودم رو نیز مانند سایر فعالیت های قدیمی حذف کرده ام و یا در واقع به نوعی شاخ و برگ های خشک یک درخت پیر رو حرص کردم تا به راحتی به ادامه حضورم در این دنیای مجازی بپردازم.
دنیای مجازی جایه که احتمالا همه ی ما دارای رد و پاهایی هستیم ، که گاهی واقعا دوست داریم انها نباشند و گاهی هم انها را فراموش کردیم که این فراموشی در برخی مواقع باعث ایجاد یک نوستالژوی مدرن می شوند ! ... نوستالوژی که به نوعی یک دلتنگی از گذشته است امروز در دنیای مدرن ارتباطات سراغ مدرن ترین ساختارهای ارتباطی شده !
گاهی علت حضورمان در یک وبسایت ، با مرور زمان به علت گریزمان از همان وبسایت تبدیل می شود . و امروز من برای انکه برخی از گذشته را فراموش کنم و دراین شلوغی میل ها و سایت هایی که در انها عضو شدم ، به یک سری از وبسایت های لازم و محدود بسنده می کنم.
