سال ها پیش ، پس از بوقوع پیوستن انقلاب بزرگ 57 . در چنین روز هایی دانشجویان خط امامی به دلیل آنچه که دخالت ها و جاسوسی های آمریکا می خواندند ، سفارت این کشور را به تصرف و اشغال خود در اوردند که در ادبیات سیاسی ایران به نام انقلاب دوم شناخته می شود.
هر چند طبق عرف بین المللی سفارت هم کشور به مثابه خاک آن کشور محسوب می شود و تصرف ان به منزله حمله به خاک کشور دیگر محسوب می شود ولی به نظر من فارغ از قوانین و عرف بین اللملی ، باید این نکته را نیز مد نظر داشت که شرایط و عواملی که در ان زمان حاکم بود ، چنین عملی را لااقل در میان جامعه مورد پذیرش قرار میداد. حرکتی که توسط ملت ها و گروه های آزادی طلب دنیا مورد تحسیس قرار گرفت. حرکتی انقلابی-مردمی که برای عینیت بخشی به خواست یک بخش از جامعه بوقوع پیوست . من به نوبه خود این عملکرد را از دانشجویان جامعه ی سال های پس از انقلاب به عنوان یک حرکت خود جوش تایید میکنم. ولی امروز در فضای حکم رانی قانون و تدوین و پذیرش قوانین بین الملی ، به نظر میرسد انجام چنین عمی مذبوح و قبیح می نماید. که بی شک تعرض عده ای دانشجو - یا دانشجو نما به سفارت انگلیس در تهران طی سال های گذشته از این دست می باشد. البته نباد فراموش کرد تسخیر سفارت امریکا در ان زمان باعث نوعی بغض و کینه مردم امریکا نسبت به ایران شد . که این خود در دراز مدت می تواند بر روابط مردم ایران و امریکا تاثیر گذار باشد. شاید بهتر ان بود در آن زمان نیز اخراج و پس فرستادن گروگان های امریکایی ، بسیار بسیار سریعتر اتفاق می افتاد زیرا به این ترتیب جنبش استکبار ستیزی ، در ادامه با مخالفت ها ی کمتری و پذیرش بیشتری از سوی جوامع بین المللی میشد. و دولت مردان آمریکا فرصت کمتری برای سناریو سازی و همچنین تبلیغات ضد ایرانی می یافتند.
البته امروز 13 آبان در ادبیات سیاسی ایران ، دارای مخالفین و موافقین بسیاری شده است. بسیاری با برگزاری جشن و تظاهرات و همچنین توهین و سوزاندن پرچم آمریکا مخالف هستند و عده ای نیز از سر لج و لجبازی به این مساله دامن میزنند. به نظر من همچنان که قرآن کریم در آیه 108 سوره انعام پیروان خود را از دشنام به بت ها برحذر میدارد . شاید نگاهی به این مساله که ما داعیه دار اسلام ناب محمدی هستیم ، در این راه به ما کمک کند که در آینده به سوزاندن پرچم آمریکا مبادرت نورزیم . بی شک در رابطه با اعلام انزجار و دشمنی باید کوشا و جدی باشیم ولی این اعلام انزجار نباید به گونه ای باشد که ما از عدالت دور کند. من به نوبه خود احساس میکنم سوزاندن و توهین به پرچم آمریکا ، به عنوان حیثیت و نماد مردم این کشور کاری بس زشت و نا پسند می باشد.
در استانه 13 آبان هستیم . زمانی که باید برای جامعه ما نه یک حرکت احساسی بلکه یک درایت جمعی را به همراه داشته باشد . مصالح کشور و مردم ، دین و آرمانهایمان را حفظ کند. البته احساس من امروز ، این است که عده ای خواهان حذف تاریخ انقلاب هستند . تا با این ترفند ها مشروعیت مردمی و همچنین خرد جمعی مردم ما به سخره بگیرند و یا ارزشهایمان را ضد ارزش جلوه دهند. هر چند دلسوزانه باید ، در رابطه با دشمنی هایمان از سر تعقل رفتار کنیم و اشتباهاتمان را بپذریم در عین حال بر عقاید درست و متقن خودمان بایستیم.
به امید روزی که برای دشمنانمان ، نه مرگ بلکه هدایت طلب کنیم.
10 آبان 1392
کرمان خوابگاه دانشجویی
